الحديث الثالث والعشرون
“االطهور شطر الإيمان”
عن أبي مالكٍ الحارِثِ بنِ عاصِمٍ الأَشْعَرِيِّ رضي اللهُ عنهُ قال : قال رسولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: [الطُّهُورُ شَطْرُ الإِيَمانِ، والحمدُ لِلهِ تَمْلأُ الْمِيزَانَ، وسُبْحانَ اللهِ والحمدُ لِلهِ تَمْلآنِ – أو تَمْلأُ – ما بَيْنَ السَّمآءِ والأرضِ، والصَّلاةُ نورٌ، والصَّدَقَةُ بُرْهانٌ، والصَّبْرُ ضِيَاءٌ، والْقُرآنُ حُجَّةٌ لَكَ أو عَلَيْكَ، كُلُّ النَّاسِ يَغْدو، فَبائعٌ نَفْسَهُ، فَمُعْتِقُها أَو مُوبِقُها
رَوَاهُ مُسْلِمٌ
HADITH # 23
Mula sa autoridad ni Abu Malik al-Harith na anak ni Asim al-Ash’ari (ra) na nagsabi: Sinabi ng Sugo ng Allah (saw):
Ang kalinisan (o kadalisayan) ay kalahati sa paniniwala. Ang Alhamdulillah ay pupunuin niya ang timbangan, at ang Subhanallah at ang Alhamdulillah ay pupunuin nilang dalawa ang pagitan ng langit at mundo. Ang Salah (Pagdarasal) ay ilaw; ang Sadaqah (Karidad) ay palatandaan, ang Sabr (Pagtitimpi o Pagtitiis) ay liwanag; at ang Qur’an ay maging (para) sa iyo o di kaya ay laban sa iyo. Bawat tao ay nag-uumpisa ng maaga at ibinibinta ang sarili, alin sa dalawa (ang mangyayari) kalayaan o di kaya ay kasiraan.
[Mula sa salaysay ni Muslim]
